اهوراي بي همتاي ما

تمام دغدغه م از لحظه ای که فهمیدم باردار مزدا هستم تویی اهورای من! در اینکه حکمت خداوندی خودش بهترینها رو پیش میاره هیچ شکی ندارم ولی خب کوچیکیای ظرف وجودم نمیذاره همیشه با توکل خیالم رو راحت نگه دارم. بزرگترین نگرانیم هم شیرخواره بودن تو بود و اینکه به اصرار همه و حتی پزشکم باید متوقفش کنم. اما من هیچ جوره توی دلم نمیگنجید که لزومی بر این امر هست. تا چهار ماه که هیچکس نمیدونست باردارم شیردهیم رو بهت بدون حرف و حدیث دیگران ادامه دادم و فقط توصیه های دکترم که دوست عزیزمم هست نگرانم میکرد که چرا کاری نمیکنم از شیر بگیرمت. اما وقتی قضیه علنی شد دیگه توصیه ها و پند و اندرزهای اطرافیانم اندر باب طفلکی بودن مزدا و اینکه شیری که الان داری میخوری ...

اول یه کم از شیرینیات بگم بعد برم سر موضوع درددل امروزم برای فرداهای تو شاید توی پست بعدی. عید وقتی خونه ی اقوام میرفتیم و عیدی میگرفتی چنان لبخند ملیحی روی لبات مینشست که قشنگ شیرینیش رو میریخت توی چشای آدم که به تماشات وایستاده. اولین بار که گفتم "تشکر کن" از خودت همون حرکتی رو که برای دعا کردن بکار میبری درآوردی، دوتا دستت رو کنا هم گرفتی و به سمت من باز کردی! یه سی دی ترانه ی صوتی به سفارش دوست عزیزم  زینب جان  برای  نیروانا  گرفته م به اسم "اتوبوس قرمز". اینقدر با هیجان میخونه که تو رو وامیداره یه رقص پای جانانه بری و عجیب هر جا که باشی با شنیدن صداش شروع به کوبوندن پاهات به زمین با ریتم ریز...

نوروز بمانید که ایّام شمایید! آغاز شمایید و سرانجام شمایید! آن صبح نخستین بهاری که ز شادی می آورد از چلچله پیغام، شمایید! آن دشت طراوت زده آن جنگل هشیار آن گنبد گردننده ی آرام شمایید! خورشید گر از بام فلک عشق فشاند، خورشید شما، عشق شما، بام شمایید! نوروز کهنسال کجا غیر شما بود؟ اسطوره ی جمشید و جم و جام شمایید! عشق از نفس گرم شما تازه کند جان افسانه ی بهرام و گل اندام شمایید! هم آینه ی مهر و هم آتشکده ی عشق، هم صاعقه ی خشم ِ بهنگام شمایید! امروز اگر می چمد ابلیس، غمی نیست در فنّ کمین حوصله ی دام شمایید! گیرم که سحر رفته و شب دور و دراز است، در کوچه ی خاموش زمان، گام شمایید ایّام ز دیدار شمایند مبارک نورو...